Parkując dziś samochód na jednym z parkingów przylegających do siedziby Muzeum Śląskiego w Katowicach, możemy nie zdawać sobie sprawy, że znajdujemy się na terenie zajmowany przez ciąg zabudowań technologicznych dawnej kopalni. Przypominać o tym może pocztówka wydana w 1943 roku. Po lewej stronie fotografii warto zwrócić uwagę na zabudowania zakładu przeróbczego węgla. Obiekt został oddany do użytku w 1887 roku i uchodził wówczas za jeden z największych i najnowocześniejszych instalacji tego typu w europejskim górnictwie. Moce produkcyjne zakładu umożliwiały na przerobienie co najmniej 1500 – 1750 ton węgla w ciągu 10 godzin pracy. W budynkach tych zlokalizowana była płuczka, w której oczyszczano na mokro urobek kopalni oraz sortownia, gdzie dzielono węgiel na poszczególne asortymenty. Przed budynkami przeróbki widoczne są estakady kolejki zakładowej. Nad kopalnią górują wieże wyciągowe szybów „Gruschka” („Gwarek”) i „Mauve” („Warszawa II”).
Piotr Rygus
