Domek dla lalek pochodzący z ewangelickiego domu w Chorzowie. Wykonany z drewna o otwieranej jednej ścianie umożliwiającej dostęp do wnętrza dwóch izb. Miniaturowe domki znane były już w starożytności. Wykonane z gliny, brązu, cyny lub srebra wkładano do grobów zmarłych dzieci. Najstarszy znany domek dla lalek pochodzi z 1558 roku. Albrecht V bawarski zamówił go dla swojej córki. Moda na domki i pokoiki dla lalek zapanowała w Europie w XVIII i w I poł. XIX wieku. Miniaturowe domki dla lalek produkowano w zakładach rzemiślniczych głównie w Niemczech, Holandii, Anglii, Francji i we Włoszech. Na wykonanie domków składała sie praca kilku rzemieślników. Mebelki przygotowywali stolarze, ubiory krawcowe, naczynka z cyny ludwisarze, garnuszki i miseczki gliniane garncarze, serwisy porcelanowe nabywano w fabrykach porcelany. Domki dla lalek były bardzo drogie i przez to dla wielu dzieci niedostepne. Często bywały więc rękodziełem zdolnego rodzica, który z mozołem kompletował miniaturowe wnętrze. Dopiero na początku XX wieku, gdy rozpoczęto masową produkcję mebelków i domków dla lalek, zaczęły pojawiać sie one w domach dzieci z różnych warstw społecznych.