„Dormitorium” to instalacja artystyczna polskiego rzeźbiarza, Tomasza Górnickiego. Praca ta, prezentowana w Galerii jednego dzieła, stanowi przestrzenną kompozycję wykorzystującą obiekty ready-made – w „Dormitorium” są to rzędy starych, szpitalnych łóżek. Wśród nich stoją gipsowe figury dzieci. Co oznacza ta scena i gdzie właściwie się znajdujemy?

„Dormitorium” tworzy specyficzną przestrzeń, która przywołuje skojarzenia z miejscami zbiorowego pobytu, takimi jak szpitale, obozy czy internaty. Puste łóżka, pozbawione pościeli, kontrastują z umieszczonymi w centrum gipsowymi rzeźbami dzieci. Przestrzeń jest podzielona za pomocą linii świetlówek, co dodatkowo podkreśla podział na dwie sfery: ziemską i symboliczną, nawiązującą do koncepcji gwiaździstego nieba Immanuela Kanta.

Wystawa skłania do refleksji nad tematami traumy, samotności i odpowiedzialności społecznej. Artysta poprzez swoją instalację porusza kwestie opieki nad dziećmi, konsekwencji zaniedbań oraz cyklu przemocy.

Tomasz Górnicki w swojej twórczości często wykorzystuje obiekty ready-made, nadając im nowe znaczenia poprzez kontekst i aranżację. Ekspozycja w Muzeum Śląskim jest kontynuacją tego podejścia, łącząc elementy rzeźby, instalacji i scenografii.

Wystawa „Dormitorium” stanowi zaproszenie do refleksji nad kondycją człowieka i jego relacjami z otoczeniem, w szczególności nad problemem samotności, porzucenia, ale także opieki, odpowiedzialności za drugą osobę. Inspiracją do przeżywania wystawy mogą być słowa samego artysty: „Pozostawienie rodzi traumę. Nieprzepracowana trauma przekazywana jest następnym pokoleniom. Przemoc rodzi przemoc. Aby zgasić przemoc i zaopiekować traumę, my jako dorośli mamy obowiązek zatroszczenia się o najbardziej wrażliwe jednostki w naszym społeczeństwie”.