Instalacja PINK BOT autorstwa Pawła Orłowskiego to wynik jego wieloletnich poszukiwań artystycznych, które rozpoczął w 2008 roku. Prezentacja w Muzeum Śląskim obejmuje sześć monumentalnych, trzyipółmetrowych rzeźb, przywołujących skojarzenia z umięśnionymi superbohaterami, lecz w monochromatycznym różowym kolorze, który popkulturowo kojarzy się z kobiecością. Zgeometryzowana forma rzeźb, przypominająca siatkę trójwymiarowego modelu (low poly), wykonana z metalowych wielokątów, jest znakiem rozpoznawczym artysty.

Projekt PINK BOT to idea zaangażowanej społecznie inicjatywy artystycznej. Każda odsłona ma na celu wywołanie szerokiej dyskusji na temat opracowany wspólnie z kuratorami wystawy Katarzyną Rij oraz Andrzejem Holeczko-Kiehlem. Cykl rzeźb prowokuje do rozmów o równości płci oraz rolach  społecznych, jakie ze względu na płeć właśnie są nam narzucane. Instalacja staje się pretekstem do refleksji nad redefinicją idei sprawiedliwości, która jest kluczowa dla rozwoju społeczno-kulturowego i budowy wzajemnego szacunku.

Monumentalne rzeźby nie są pomnikiem konkretnych bohaterek ani bohaterów, nie upamiętniają historycznych wydarzeń, lecz dają możliwość utożsamienia się z nimi każdemu. Uproszczona, pozbawiona detali forma obrazuje skróty myślowe typowe dla dzisiejszych czasów.

Paweł Orłowski podkreśla, że w jego działalności artystycznej kluczową rolę odgrywa interakcja prac z otoczeniem. Uważa, że rzeźba nie tylko wzbogaca przestrzeń publiczną wizualnie, ale powinna prowokować do rozmów o sztuce i ważnych problemach społecznych.

Tytuł dzieła jest plastyczną trawestacją pojęcia bot – robota, ale i programu komputerowego, który dzisiaj przybiera postać sztucznej inteligencji (AI). Połączenie z formą pozbawioną detali, tworzy sposób komunikacji twórcy z widzem, dzisiaj pełen skrótów idei i treści. PINK BOT to promowanie rozmowy o równości w przestrzeni publicznej.

Paweł Orłowski (1975) – polski rzeźbiarz współczesny. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni prof. Józefa Sękowskiego, oraz na Universität der Künste w Berlinie, w pracowni prof. Karlheinza Biederbicka.