Bronisław Krawczuk (1935-1995)

Urodził się na terenach dzisiejszej Ukrainy, w miejscowości Panasówka, w dawnym powiecie tarnopolskim. Zamiłowanie do malowania wyniósł z domu rodzinnego, gdy jako małe dziecko podziwiał wycinanki i ozdoby wykonywane przez matkę. Po zajęciu rodzinnej miejscowości przez sowietów naukę pobierał w języku rosyjskim. Z powodu niepełnosprawności nie został przyjęty do szkoły plastycznej. W 1957 roku ożenił się z Wandą, a następnie w ramach tak zwanej akcji repatriacyjnej wyjechał do Polski i osiadł w Gliwicach. Początkowo pobierał lekcje malarstwa u profesjonalnego artysty, gdzie doskonale wypracował warsztat plastyczny, jednakże po poznaniu wybitnego kolekcjonera sztuki naiwnej Ludwiga Zimmerera i zapoznaniu się z twórczością bałkańskich malarzy naiwnych podjął świadomą decyzję o zmianie stylu malowania. W latach dziewięćdziesiątych zaczął malować monumentalne obrazy o tematyce patriotyczno-politycznej.

Wanda Krawczuk (1927-2021)

Jej pierwsze małżeństwo zakończyła tragiczna śmierć męża. Pozostała sama z dwójką małych dzieci. Gdy poznała Bronisława, nawzajem wspierali się w swojej niedoli. W 1957 roku pobrali się i Bronisław usynowił jej dzieci. Mimo względnej stabilizacji wraz z mężem podjęła decyzję o wyjeździe do Polski. Wraz z mężem zamieszkała w Gliwicach, następnie urodziła dwójkę młodszych dzieci: Gienka i Zosię. Początkowo wynajmowali mieszkanie, aż w końcu wybudowali wymarzony dom. Ale wciąż nie miała łatwego życia, ciężko pracowała między innymi jako palacz w jednej z gliwickich przychodni i sprzątaczka, przeżywała problemy jaki pojawiały się w rodzinie. Później przeżyła śmierć synów, w tym urodzonego już w Polsce Eugeniusza. Odskocznią od trudów życia stało się malowanie. Najczęściej portretowała najbliższych, malowała też obrazy o tematyce religijnej.

Eugeniusz Krawczuk (1958-1992)

Bardzo uzdolniony. Był wielką nadzieją i radością rodziców. Z zawodu był złotnikiem. Jego malarstwo bardzo wcześnie zostało zauważone przez kolekcjonerów i znawców sztuki nieprofesjonalnej. Już jako nastolatek zdobywał nagrody na konkursach. Wspólnie z ojcem prezentował swoje obrazy na wystawach organizowanych w kraju i zagranicą, między innymi w Niemczech i Szwajcarii. Wypracował indywidualny styl, charakterystyczny i zupełnie odmienny od tego jak malował Bronisław. Malował płaski. Posługiwała się wyrazistym konturem i barwą lokalną. Stosował świadome deformacje sprawiające wrażenie ruchu. Zarówno przedstawiane postaci, jak i przedmioty ozdabiał fantazyjnym ornamentem.

Zofia Krawczuk (ur. 1962)

Najmłodsza z całego rodzeństwa. Malować zaczęła za namową ojca już jako kilkunastoletnia dziewczynka i ta szczera, dziecięca nieporadność jest najbardziej charakterystycznym elementem jej malarstwa. Gdy dorosła i założyła rodzinę odeszła od malowania, życie zaczęło być na tyle skomplikowane, że radosna, dziecięca twórczość stała się niemożliwa. Los jej nie szczędził. Bardzo przeżyła śmierć Gienka, a później innych członków rodziny. Matką opiekowała się aż do śmierci. Obecnie pracuje jako księgowa i mimo wszystko stara się czerpać radość zżycia.