A A A
Szukaj
Close this search box.

Z wyobraźni… // Teatr przestrzeni Bohdana Cieślaka w projektach z kolekcji Muzeum Śląskiego

Bohdan Cieślak eksperymentuje zarówno w przestrzeniach teatru, jak i na kartce papieru bądź płótnie w zaciszu pracowni. Odręczne rysowanie jest dla niego podstawową formą artystycznej wypowiedzi. Sporządzanie cykli szkiców i studiów oraz notatek, w których słowny komentarz dopełnia obrazy, to charakterystyczna cecha warsztatu artysty.

Prace Bohdana Cieślaka w zbiorach Centrum Scenografii Polskiej to projekty, szkice i rysunki scenograficzne, a także makiety, które dokumentują realizacje spektakli nawiązujących do historii teatru przestrzeni, odrzucającego ilustracyjną funkcję dekoracji budowanych wewnątrz sceny pudełkowej. Scenograf, współpracując z takimi reżyserami jak Lech Raczak, Ewa Wycichowska, Marek Pasieczny, Sławomir Chwastowski, Mirosław Kocur, uczestniczył w realizacji spektakli w przestrzeni miasta. W jego twórczości należy wskazać architektoniczne inspiracje, a także fascynacje dorobkiem awangardystów XX wieku, takich jak Jerzy Grotowski i Peter Brook. Duży wpływ na dzieła Bohdana Cieślaka miała współpraca z Lechem Raczakiem, współzałożycielem poznańskiego teatru alternatywnego, czyli Teatru Ósmego Dnia.

W pracach Bohdana Cieślaka warianty architektonicznych rozwiązań lub układów brył, a także zbliżenia detali i faktur dopełniane są szkicami ukazującymi ruch ciała człowieka w przestrzeni. Metoda pracy, analogiczna do prowadzenia doświadczeń laboratoryjnych, pozwala sprawdzić abstrakcyjną koncepcję na płaszczyźnie papieru. Proces szkicowania lub rysowania przybiera formę artystycznej gry z własną twórczością. Zdobyte doświadczenie i wiedza pozwalają rysownikowi na improwizację ujawniającą jego styl, ekspresję oraz charakter wykorzystywanych form plastycznych. W rysunkach inspirowanych tematami spektakli rytmy linii, roztarcia kresek oraz oświetlenie tworzą niepokojącą atmosferę.

Szkic sytuacyjny do spektaklu baletowego „Carpe diem” Marcina Górnego i Zbigniewa Górnego, choreografia i idea Ewa Wycichowska, muzyka Marcin Górny i Zbigniew Górny, scenografia Bohdan Cieślak, kostiumy Ewa Łowżył, Polski Teatr Tańca – Balet Poznański, Poznań, premiera 2.03.2007 .
Szkic sytuacyjny do spektaklu baletowego „Carpe diem” Marcina Górnego i Zbigniewa Górnego, choreografia i idea Ewa Wycichowska, muzyka Marcin Górny i Zbigniew Górny, scenografia Bohdan Cieślak, kostiumy Ewa Łowżył, Polski Teatr Tańca – Balet Poznański, Poznań, premiera 2.03.2007 .

Przygotowanie projektów scenograficznych wymaga od artysty zachowania czytelności koncepcji scenograficznej, umożliwiającej kontynuację dialogu z reżyserem, a w czasie premiery – również z widzami. Projekty Bohdana Cieślaka inspirują choreografów i tancerzy, a zawarte w nich rozwiązania plastyczne nawiązują do historycznej idei pustej sceny. Tworzone przez scenografa kompozycje brył lub modułów architektonicznych, kształty podłóg, a także konstrukcje podestów wykraczają poza rolę architektury, gdyż w teatrze tworzą świat, który Lech Raczak nazwał „możliwym”, nieznanym przed wystawieniem spektaklu.

Agnieszka Kołodziej-Adamczuk

Pozostałe ,