Muzeum Śląskie wzbogaciło się o nowy obraz. Dzieło Leopolda Löfflera powróciło do śląskiej kolekcji malarstwa polskiego.

Dnia 15 października br. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazała Muzeum Śląskiemu odnaleziony obraz, pochodzący z przedwojennej kolekcji placówki.  Dziewczynka z kanarkiem Leopolda Löfflera jest szóstym płótnem odzyskanym po zawierusze wojennej.
Obraz, noszący także tytuł Ulubieniec lub Dziewczynka karmiąca kanarka, przedstawia wspinającą się na palce dziewczynkę, która chce w dosyć nietypowy sposób karmić wyglądającego z klatki ptaszka. Dzieło zostało zakupione do kolekcji Muzeum Śląskiego w Katowicach w 1928 r. w jednym z najbardziej znanych wówczas krakowskich antykwariatów – Antykwariacie Artystycznym Tradycja, prowadzonym przez Franciszka Studzińskiego. Wcześniej było w posiadaniu Czesława Kieszkowskiego, który zakupił je w 1878 r. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Prawdopodobnie to jego inicjały znajdują się na odwrociu płótna.

To niewielkich rozmiarów dzieło zaginęło podczas II wojny światowej. W ostatnim czasie zostało odkryte na terenie województwa śląskiego dzięki zainteresowaniu jego aktualnego posiadacza. Po przeprowadzeniu niezbędnych badań i analiz porównawczych proweniencja została potwierdzona. Obraz był kilkakrotnie reprodukowany w dziewiętnastowiecznej prasie i przedwojennych publikacjach (np. czasopismo „Kłosy” z 1881 r., „Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku” z 1930 r.), w „Katalogu zaginionych obrazów ze zbiorów Muzeum Śląskiego w Katowicach” autorstwa Marka Meschnika oraz ujęty w rejestrze strat wojennych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dzieło znalazło się z powrotem w Muzeum Śląskim dzięki życzliwości dotychczasowego posiadacza, który odkrył sygnaturę i zgłosił się w celu ostatecznej weryfikacji. Obraz tego niezwykle popularnego w XIX w. malarza, jednego z przedstawicieli polskiego malarstwa akademickiego i nurtu biedermeier, wzbogaci Galerię sztuki polskiej 1800-1945.

Leopold Löffler (Loeffler; 1827–1898) – polski malarz, profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował początkowo na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, wkrótce jednak przerwał naukę i wyjechał do Wiednia, gdzie podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych i w pracowni wybitnego w tym czasie portrecisty i malarza naturalisty Ferdinanda Georga Waldmüllera. W czasie studiów zaprzyjaźnił się m.in. z Arturem Grottgerem i Juliuszem Kossakiem. Studia artystyczne kontynuował w Monachium, kilka lat przebywał również w Paryżu. Powróciwszy do Wiednia, został członkiem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Do jego klientów należeli wówczas cesarz Franciszek Józef i książę Paweł Esterhazy. W 1877 r. został zaproszony przez Jana Matejkę do Krakowa, gdzie na 20 lat objął funkcję profesora malarstwa z natury i aktu akademickiego w Szkole Sztuk Pięknych. Do grona jego uczniów należeli m.in. Włodzimierz Tetmajer, Wojciech Weiss i Stanisław Wyspiański. 

Tworzył na ogół obrazy olejne, rzadziej akwarele. Uprawiał malarstwo rodzajowe i historyczne. Mimo wielokrotnych pobytów za granicą sięgał w swych obrazach do tematów z przeszłości Polski. Wystawiał swe prace w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Poznaniu, a także poza krajem, przede wszystkim w Austrii, Niemczech i Francji (w tym na Wystawie Światowej w 1867 r. w Paryżu).

Jego dzieła były bardzo popularne w drugiej połowie XIX w., wielokrotnie reprodukowane w czasopismach oraz rozdawane – jako odbitki litograficzne – członkom krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Do bardziej znanych jego obrazów należą: Cesarz Rudolf I w bitwie na Morawskim Polu (wykonany na zamówienie arcyksięcia Rudolfa), Walka Greków o niepodległość, Śmierć Czarnieckiego oraz Powrót z jasyru (drugi egzemplarz tego dzieła wykonał dla cesarza Franciszka Józefa).