W czwartek 14 grudnia w gmachu głównym Muzeum Śląskiego w Katowicach na poziomie -4 odsłonięta zostanie nowa rzeźba autorstwa Tomasza Górnickiego „Wojciech Korfanty”.

Prezentowana rzeźba to wynik wyjątkowego zamówienia, które Muzeum złożyło u artysty z okazji zwieńczenia obchodów 150. rocznicy urodzin jednego z kreatorów Polski odrodzonej – Wojciecha Korfantego. Zapraszamy na wędrówkę szlakiem historii, aby spojrzeć na nowo na sztukę rzeźby – kreacji przestrzeni.

Tomasz Górnicki zapytany o reakcję na zlecenie artystyczne z Muzeum Śląskiego odpowiedział:

– Od lat jestem częstym gościem muzeum, uważam, że ma jedną z najlepszych kolekcji rzeźby współczesnej w Polsce. Praca dla Muzeum jest dużym wyróżnieniem i daje to, co uważam za bardzo ważne: praca stanie się wspólnym dobrem kultury, dostępnym dla rzeszy odbiorców.

Muzeum, otwierając się na publiczność, budując tożsamość oraz rozbudowując kolekcję zbiorów, zaprezentuje sylwetkę Wojciecha Korfantego zbudowaną z mnogości kształtów, do wnętrza której widzowie będą mogli zajrzeć, wejść, by choć na chwilę symbolicznie stać się Korfantym.

Muzeum Śląskie w Katowicach to instytucja, która odkrywa przeszłość, myśląc o przyszłości.

Stąd wybór autora dzieła, przełamującego konwencję tradycyjnej rzeźby jako pomnika ustawionego na cokole.

– Znałem Korfantego jako postać historyczną, ale praca nad jego pomnikiem pomogła mi zrozumieć go jako człowieka w konkretnym kontekście dziejowym – mówi rzeźbiarz.

Tomasz Górnicki to artysta młodego pokolenia (urodzony w 1986 roku), rzeźbiarz, artysta performatywny, streetartowy, który swoimi projektami kreuje narracje miejsc. To artysta-buntownik, który w swojej twórczości łączy warsztatowe wykształcenie z odwagą w realizacji projektów zaangażowanych społecznie odnoszących się do aktualnych wydarzeń. Tytuły prac i aranżacja często stanowią komentarz na temat związków kultury i polityki oraz opresyjności instytucji kulturalnych i narzuconych społecznych norm. Górnicki jest artystą bezkompromisowym, który często określany jest mianem miejskiego partyzanta. Miano to otrzymał po akcjach związanych z umieszczaniem swoich rzeźb w przestrzeniach publicznych bez zezwolenia.

Górnicki jest adeptem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uczniem Janusza Antoniego Pastwy, którego zainteresowania krążą wokół realizmu. Fizyczność jest dla twórcy tematem przewodnim, wehikułem wiozącym do świata symbolicznego, szlakiem ku archetypom. Jego miejskie działania prowokują pytania i nie pozostawiają widza obojętnym. Wiele z rzeźb oraz wybór miejsca ich prezentacji było zaproszeniem do gry oraz interakcji z widzem. Posługuje się językiem symboli, głównie religijnych, filozoficznych i psychologicznych.

Górnicki operuje zarówno skalą monumentalną, jak i małą formą. Eksperymentuje z łączeniem różnych materiałów, takich jak brąz, kamień, aluminium i tkanina. Eksploruje walory koloru i przenosi grafikę 2D do świata 3D. Wierzy, że rzeźba może aranżować, a nawet kreować przestrzeń. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych i był autorem wystaw indywidualnych.