Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Zygmunta Stuchlika, współtwórcy ONEIRONU i współautora „Czarnych kart”.

Zygmunt Stuchlik urodził się w 1937 roku. Ukończył Gimnazjum św. Jacka w Katowicach w 1955 roku, a następnie przez dwa lata był studentem teologii w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. W roku 1957 jako wolny słuchacz uczył się malarstwa w pracowni J.Dutkiewicza na Wydziale Grafiki filii krakowskiej ASP w Katowicach (obecnie samodzielna uczelnia), skąd został usunięty z powodu wcześniejszych studiów w seminarium. Pomimo nieukończenia żadnej artystycznej szkoły, jego dojrzała twórczość staje się w roku 1967 podstawą do przyjęcia do ZPAP. Związki towarzyskie i ideowe z artystycznym środowiskiem na Śląsku, szczególnie z awangardową grupą ST5, zaowocowały w latach 1967- 1970 uczestnictwem Stuchlika w powstaniu i działaniach katowickiej grupy Oneiron. W latach 1958-1961 współtworzył polichromię wnętrz kościelnych w Pielgrzymowicach, Golasowicach i Pawłowicach. W latach 80. Związany był z ruchem kultury niezależnej. Na początku lat 70. aż do połowy lat 90.  zaprzestał działalności wystawienniczej, ograniczając swoja aktywność twórczą do realizacji prywatnych zamówień. Po roku 1995 roku jego prace pojawiły się ponownie na wystawach zbiorowych, (m.in.: wystawa Surrealiści polscy w Miejskiej Galerii Sztuki (Częstochowie 1995) oraz wystawy indywidualne w Niemczech w Westfalii  (Ahaus,  Höxter 1998)).

Po wczesnym okresie poszukiwań, w latach 60. XX wieku, będąc pod wpływem malarstwa materii, zaczął tworzyć abstrakcyjno-reliefowe kompozycje z użyciem tkanin, szkła, piasku, nasion i innych substancji. Powtarzane motywy w postaci form geometrycznych (koło, kwadrat) bądź naturalistycznych (odciśnięta dłoń), otwierają nowy, znaczeniowy wymiar tych dzieł. W latach 70.  powraca do tradycyjnego malarstwa, głównie w warstwie formalnej, tworząc nastrojowo-nostalgiczne kompozycje o surrealistycznym rodowodzie. Przemiany społeczno-polityczne z lat 80.  znalazły swoje odbicie w pracach artysty pochodzących z tego okresu, tworzonych najczęściej w technikach pastelowych i akwarelowej. Twórczość po roku 2000 to głównie dzieła z cyklu „Axis Mundi” – artystyczne poszukiwania ładu i symetrii porządkujących Wszechświat.

Dyrekcja i pracownicy Muzeum Śląskiego składają najszczersze kondolencje Rodzinie i Bliskim Zmarłego.